Over Gianni

Deze auteur heeft nog geen informatie verstrekt.
So far Gianni has created 5 blog entries.
4 05, 2018

Misvatting #5: Rum heeft geen regels!

Rum heeft geen regels!

Dit is het vijfde artikel en laatste artikel in de serie wat betreft misvattingen over rum. In de vorige artikelen hebben we geleerd dat niet alle witte rum hetzelfde zijn, dat rum niet zoet hoeft te zijn, dat donkere rum niet persé ouder is en dat leeftijd een slechte indicator van kwaliteit is. In dit artikel weerleggen we het idee dat rum geen regels heeft.

Het is populair in de rum wereld om te zeggen dat rum geen regels of voorschriften kent. Hetzelfde geldt echter ook voor whisk(e)y. Als je denkt dat dit niet klopt, lees dan snel verder.

In zijn baanbrekende boek “And a Bottle of Rum: A History of the New World in Ten Cocktails” schrijft auteur Wayne Curtis: “bourbon-liefhebbers, die vaak deze drank de titel “America’s spirit” toedichten, drinken een van de meest gereguleerde dranken”. Hij vervolgt: “Rum belichaamt de laissez-faire houding van Amerika: het is wat het maar wil zijn. Er is geen internationale toezichtcommissie en de smaak en productie variëren sterk, waardoor de markt bepaalt wat favoriet wordt”.

Het is een overtuigend verhaal – rum is vrij van die vervelende regels, dus het kan evolueren om van alles te zijn. De passage bevat echter twee kritische woorden die de reikwijdte ervan beperken: “bourbon” en “internationaal”.

Bourbon is een subcategorie van whisk(e)y dat alleen wordt geproduceerd in Amerika. Echter wordt er over de hele wereld, van Noord-Schotland tot het zuiden van Argentinië, whisk(e)y geproduceerd. De productievoorschriften van bourbon worden gedefinieerd en gehandhaafd door de Verenigde Staten. De whisky-voorschriften van single malt Scotch werd samengesteld door Schotse producenten en worden door de Schotse autoriteiten gecontroleerd. Whisk(e)y geproduceerd in India heeft ook een duidelijk aantal voorschriften. Het zal geen verrassing zijn dat de Amerikaanse bourbon, single malt Scotch whisky en de Indiase whisk(e)y regelgeving behoorlijk van elkaar verschillen.

De term “voorschriften” is echter een verkeerde woordkeuze voor het beoogde doel. Nationale voorschriften zijn er niet om de zaken moeilijker te maken of om te voorkomen dat producenten maar maken wat ze willen. Een betere term is “bescherming”. Ze beschermen de producenten in een bepaalde regio tegen buitenstaanders die een potentieel minderwaardig product maken en dit proberen voor te doen als iets dat het niet is.

Een goed voorbeeld van de bescherming die de regelgeving biedt, is de Amerikaanse bourbon-industrie. In 1964 verenigden Amerikaanse whisk(e)y producenten zich om de eisen van bourbon te definiëren, waarin zij vaststelden dat het “…een kenmerkend product is van de Verenigde Staten en dat het anders is dan andere soorten alcoholische dranken, zowel buitenlandse als binnenlandse”.
De bedoeling was voornamelijk om Amerikaanse bourbon te beschermen tegen Mexicaanse en Canadese producten die de VS binnenkwamen en werden verkocht als goedkopere “bourbon”.

Veel rum producerende landen hebben ook productievoorschriften (oftewel beschermingsmaatregelingen). Het Franse eiland Martinique hanteert bijvoorbeeld zeer specifieke regels voor de manier waarop rhum met het label AOC (Appellation d’Origine Contrôlée) worden gemaakt. Barbados en Jamaica houden zich weer aan de Caricom Rum-regels van 2008. In 2013 werd Cachaça door de Verenigde Staten erkend als een uniek product en niet alleen als een rum geproduceerd in Brazilië. Zelfs Cuba heeft een gedetailleerde geografische aanduiding die weergeeft hoe Cubaanse rum geproduceerd moet worden.

Deze land specifieke regels voor rum zijn gelijk als de bourbon of Scotch whisky voorschriften. Er is geen internationale organisatie die verklaart dat rum van alle landen aan dezelfde voorschriften moet voldoen. Hetzelfde geldt voor whisk(e)y. Als een internationaal bureau nu probeert om wereldwijde regels voor het produceren van whisk(e)y te standaardiseren zou dat een opstand als gevolg hebben.

Een deel van het probleem in de perceptie van rum is dat de hoge kwalitatieve waarde en regionale aanduidingen niet bekend zijn bij de doorsnee consument. Consumenten verwachten van bourbon en single malt Scotch dat deze in verschillende secties op het schap van de slijterij thuishoren. Maar als het gaat om rum, proberen winkeliers in het algemeen geen onderscheid te maken tussen de Martinique AOC-rhum, de Puerto Ricaanse Bacardi rum, de Tanduay Filipijnse rum of de Jamaicaanse Appleton.

In de wijnwereld is het gebruikelijk een onderscheid te maken door te kijken naar de druivenrassen die gebruikt zijn, bijvoorbeeld Merlot, Chardonnay enzovoort. Bij de sterke dranken hebben winkeliers ook geen problemen om bourbon, Canadese whiskey, Japanse whiskey en whisky als aparte productgroepen weer te geven. Maar als het op rum aankomt, is de kans groot dat ze één overkoepelende categorie hanteren nl.: rum.

Een ander onrecht waar rum mee te maken heeft is het gebrek aan handhaving van zelfs de meest minimale vereisten. Het Amerikaanse belasting- en handelsbureau (TTB) definieert rum als “Dranken die gedistilleerd zijn van het gefermenteerde sap van suikerriet, suikerriet stroop, suikerriet melasse of andere suikerriet bijproducten van ten hoogste 95% alcohol”. Het sleutelwoord in deze definitie is “suikerriet”. Toch liet de TTB in 2016 de verkoop toe van een “rum” dat wordt gemaakt van suikerbieten. Ondanks een grote verontwaardiging van rum liefhebbers en producenten, wordt deze bieten rum nog steeds verkocht als “Colorado rum”.

Een ander voorbeeld van lakse handhaving is dat de Amerikaanse TTB de regelgeving van de single malt Scotch en Cognac wel erkent. Dit houdt in dat als deze dranken in de Verenigde Staten worden verkocht, zij aan dezelfde eisen moeten voldoen die gelden bij verkoop in Schotland of Frankrijk.
Dit geldt helaas niet voor rum. De Caricom-voorschriften voor rum uit landen zoals Barbados en Jamaica zijn in de Verenigde Staten niet relevant. Zolang een product voldoet aan de Amerikaanse TTB-definitie voor rum (zie hierboven), kan het als zodanig worden geëtiketteerd en verkocht.

Inmiddels zou het duidelijk moeten zijn dat rum een imagoprobleem heeft. Er zijn uitzonderlijke producenten zoals Foursquare, Mount Gay, Rhum Clément en Appleton die rum maken die gelijk staan met de beste whisky’s en cognacs. En deze producenten proberen er alles aan te doen om de inherente waarde van rum aan te tonen. Maar toch gaat het overgrote deel van het marketing budget binnen de categorie rum naar het promoten van piraten- en strandfeesten in plaats van het promoten van kwaliteit.

Mezcal bevond zich ooit, samen met de tequila-subcategorie, in een vergelijkbare positie als rum. Goedkope drank voor mixdrankjes of shotjes en niet een sterke drank die het waard was om puur van te genieten. Echter is de publieke perceptie na verloop van tijd omgedraaid. De aankoop van Casamigos door Diageo met een waarde van 1 miljard dollar is slechts het laatste bewijs dat tequila nu stevig verankerd zit bij consumenten als een premium product, ondanks de duidelijke aanwezigheid van merken die de massa aanspreken zoals José Cuervo Gold.

De rum categorie bevindt zich nu op een tweesprong. Kan het over alle misvattingen heen komen die we tot nu toe hebben behandeld? Dat het te zoet is, allemaal hetzelfde smaakt en geen regels heeft? De tijd zal het leren. Maar weet dat er toegewijde liefhebbers zijn die elke dag bezig zijn om hun enthousiasme voor geweldige rum te delen en om de rum categorie naar een hoger niveau te tillen. Sluit je snel bij ons aan!

4 04, 2018

Misvatting #4: Oudere Rum is beter!

Oudere Rum is beter!

In dit artikel bespreken we waarom een prominent getal (dat wordt gezien als de “leeftijd”) vaak een misleidende indicator van kwaliteit is.

Het is allemaal best verwarrend. Je staat (hopelijk) voor een “muur” van rum in de slijterij en probeert een goede fles te kiezen die niet te duur is. Je wordt bestookt met leeftijden – Ron Zacapa 23, Zaya 12, Flor de Caña 18, Doorly’s 8 – en allemaal minder dan €50. Het kan niet anders dan dat de oudere, met de hogere leeftijden op het label, beter zijn toch? Op dit punt in deze serie artikelen kun je waarschijnlijk vermoeden dat het antwoord een volmondig “nee” is.

Ervaren rumdrinkers die mogen kiezen uit bovenstaande flessen, zullen direct kiezen voor de “jongste” rum in de lijst, de Doorly’s 8. Zij weten dat leeftijd slechts een deel van de kwaliteit van een rum bepaalt. Wat ook belangrijk is, is dat zij weten dat de “leeftijdsaanduiding” op de labels niet consequent wordt gebruikt en misschien zelfs niet de werkelijke leeftijd van de rum weergeeft.

De echte leeftijd van Rum!

Laten we beginnen met de meest positieve interpretatie van het nummer op een fles voordat we ons in de misleidende nummers verdiepen. In een ideale wereld bevat een rumfles met “8 jaar” op het etiket geen druppel rum die minder dan acht jaar oud is. Dat wil zeggen, de leeftijdsweergave is een gegarandeerde minimumleeftijd voor de volledige inhoud van de fles. In veel landen, waaronder de Verenigde Staten, is deze interpretatie wettelijk vastgelegd.

Dit klinkt geweldig, echter is acht jaar niet altijd “acht jaar” als het gaat om het rijpingsproces. Alle vaten verschillen en in het geval van nieuwe vaten is veel smaak afkomstig van het hout zelf. Dit is het geval bij de productie van bourbon, waarbij het gebruik van nieuwe vaten een vereiste is. De bourbon heeft hierdoor een volle vanillesmaak uit het hout onttrokken. Aan het andere uiteinde van het spectrum zoeken veel producenten naar al eerder gebruikte vaten omdat deze “neutraler” zijn. Cubaanse producenten gaan bijvoorbeeld op zoek naar de oudste vaten die ze kunnen vinden – ze willen zo min mogelijk smaakextractie uit het hout en geven de voorkeur aan smaakontwikkeling door oxidatie.

Naast de geschiedenis van het vat, heeft de locatie waar de rijping plaatsvindt een enorme invloed op de snelheid waarop het rijpingsproces plaatsvindt. In warmere klimaten zoals het Caribisch gebied, vindt het chemische proces dat wordt aangeduid als “rijping” sneller plaats dan in gebieden met koudere klimaten zoals Schotland. Veel onafhankelijke bottelaars verschepen vaten rum vanuit het Caribisch gebied naar Noord-Europa (en in het bijzonder Schotland) voor een langere rijpingstijd. In het koele, vochtige klimaat verandert de smaak van de inhoud van het vat langzamer, waardoor verschillende smaakprofielen naar voren komen.

Kortom, zelfs met consistent gehandhaafde regelgeving rond leeftijdsverklaringen, is de waarde van de aangegeven leeftijd veel minder dan je zou denken. Er zijn gewoon te veel andere variabelen om het ouder worden realistisch weer te geven dan een enkel getal.

De waarheid achter Rum etiketten!

Het verhaal wordt nog verwarrender wanneer we het over de solera methode hebben. Dit is oorspronkelijk in Spanje uitgevonden als een fractionele mengtechniek om een consistent smaakprofiel te creëren in wijnen met verschillende leeftijden. Tegen de tijd dat een solera-aged drank wordt gebotteld, heeft deze tijd doorgebracht in een aantal verschillende vaten en is deze gemengd met dranken van verschillende leeftijden afkomstig uit andere vaten. Neem Ron Zacapa Centenario, misschien wel de meest bekende solera-aged rum. Het bedrijf stelt dat het een mix is van verschillende rum met leeftijden tussen de zes en 23 jaar. Kijkend naar de vereiste “minimumleeftijd” waarnaar eerder werd verwezen, kan er op het etiket waarheidsgetrouw “6 jaar” staan. Toch staat er “Zacapa 23” op het etiket, verwijzend naar de oudste rum in de blend. Hoe verwarrend dat ook is, met Zacapa 23 is er op zijn minst enige correlatie tussen de leeftijdsverklaring en een leeftijd, al is het maar een gedeeltelijke.

Als we nog dieper graven komen we bij rum die met een creatieve naam een leeftijdsverklaring impliceren. Bijvoorbeeld “El Dorado Grand Special Reserve”, waar “50 jaar” prominent op het etiket staat weergegeven. Pas na verder onderzoek van het etiket blijkt dat het merk 50 jaar Guyanese onafhankelijkheid viert. De rum bestaat uit een mix van rum van 33 tot 50 jaar. Zeker niet iets om over te klagen, maar het betreft geen minimumleeftijd van 50 jaar.

Een wat duidelijker voorbeeld is Zaya, ooit de lieveling van de rum liefhebber, met een waarheidsgetrouwe leeftijdsverklaring van 12 jaar. Onlangs werd Zaya echter opnieuw geformuleerd en bestaat het nu uit een mix van “12 verschillende zeldzame rum.” Toch is de etikettering van de fles nauwelijks veranderd heeft nog steeds een prominente “12” op de fles. Pas als je naar de kleine lettertjes kijkt, wordt duidelijk dat de “12” staat voor “12 verschillende zeldzame rum”, wat dus geen leeftijdsopgave is.

Flor de Caña vertelt een soortgelijk verhaal. Wat ooit een leeftijdsaanduiding van zeven jaar was, werd heel subtiel gewijzigd in slechts “7” zonder het sleutelwoord jaar op te nemen. Dit soort etiketten kan op geen andere mogelijke manier geïnterpreteerd worden dan de consument te laten denken dat het staat voor een leeftijdsaanduiding. Helaas is er ook bewijs dat het daadwerkelijk werkt. Winkeliers raken namelijk zelf ook in de war en geven deze onjuiste informatie door aan consumenten.

Ga online zelf maar op zoek naar Zaya. Een aantal webshops beschrijft het nog steeds als een twaalf jaar oude rum. Hetzelfde geldt voor Flor de Caña, Zacapa en vele anderen. En tot nu toe zijn er nauwelijks zichtbare inspanningen geleverd om deze consumentenfraude tegen te gaan, ongeacht of deze opzettelijk is.

Terwijl high-end rum worstelt om hetzelfde respect te krijgen als bourbon en single malt Scotch whisky omdat blijft het gebrek aan consistentie rond leeftijdsaanduidingen, of wat volgens de consument leeftijdsaanduidingen zijn, dit tegenwerkt. Hoe kan het vertrouwen in de etiketten vergroot worden? Bourbon en Scotch hebben een veel sterker verhaal als het gaat om leeftijdsverklaringen, omdat hun industrieën strikte en afgedwongen regels hebben om de meeste misleidingen te voorkomen.

Houdt het gebrek aan regulering van rum de bekendheid ervan tegen? Strikvraag! Rum heeft genoeg regulering. In het volgende artikel zullen we meer te weten komen over rum voorschriften en waarom velen blijven volhouden dat rum geen regels heeft.

3 02, 2018

Misvatting #3: Donkere Rum is beter!

Donkere Rum is beter!

Na in ons vorige artikel gesproken te hebben over de verscheidenheid in smaakprofielen van witte rum gaan we nu naar het andere uiteinde van het kleurenspectrum om te ontdekken dat de kleur van rum eigenlijk niets hoeft te zeggen over de leeftijd en kwaliteit. (meer…)

20 11, 2017

Misvatting #1: Rum is zoet!

Rum is zoet!

Het is een vaak gehoorde uitspraak: “Rum is zoet want het is gemaakt van suikerriet!” Ja, rum is gemaakt van suiker. Maar dat is ook het geval met andere distillaten zoals bourbon, whisky, gin, vodka, cognac en tequila. Allemaal zijn ze afgeleid van suiker, het belangrijkste element in het fermentatie proces, maar je hoort nooit dat die zoet zijn. Verwarrend? Lees verder. (meer…)

Ga naar de bovenkant